Klampgedrag is een specifieke vorm onder de onveilige hechting. Het kind voelt zich zo onveilig dat hij zich overmatig vastklampt aan de ouder of de opvoeder. In het geval van Sikelelwa klampt ze zich heel hard vast aan haar opvoeders. Het kind vertrouwd er niet op dat de gehechtheidsfiguur zal terugkeren en heeft ook vaak geen enkel contact met andere volwassenen of kinderen. Dit zou zeer negatieve gevolgen kunnen hebben voor het bio-zoontje van tante en oom. Het zou bijvoorbeeld kunnen dat Sikelelwa haar nieuwe broertje niet toelaat in haar leven.
Omdat Sikelelwa zo gehecht is aan haar opvoeders, zal het voor de adoptieouders niet makkelijk worden om op 1 2 3 een stevige band op te bouwen. Sikelelwa moet leren begrijpen dat ze ook andere mensen buiten haar opvoeders kan vertrouwen. Het gezin is gebaat bij professionele begeleiding die de ouders steunt bij het aanbieden van basisveiligheid voor Sikelelwa.
Ook moeten de behoeftes van het zoontje in oog worden gehouden. Hulpverlening kan de ouders helpen om een stevige band op te bouwen met Sikelelwa, zonder dat hun bio-zoontje daar onder leidt. Het is ook belangrijk voor de ouders dat ze zich richten op het postieve gedrag van Sikelelwa, en niet op het negatieve gedrag. Door de adoptieouders mogelijkheden aan te reiken én in praktijk te laten brengen, om stapsgewijs een band met hun dochter op te bouwen, kan de druk op gehechtsheidsfiguren geleidelijk afnemen.
Wanneer ouders van een adoptiekindje in de periode na de thuiskomst merken dat hun kindje zich heel hard vastklampt aan specifieke gehechtheidsfiguren, dan kunnen zij professionele hulp inschakelen. Dit zal hen helpen om om te leren gaan met het gedrag van Sikelelwa. Als het meisje veilig gehecht was aan haar opvoeders, zal ze gedurend een bepaalde periode in een rouwproces verkeren. Met de hulp van hulpverleners, zal de vertrouwensband met Sikelelwa versterkt worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten